Otóż jeden z Leszczyńskich - Wacław, który nie przeszedł na
" melanchto-nową wiarę"
nie
chcąc mieć wiele wspólnego z dysydencką rodziną przeniósł się do Leszczki
, było to około 1580 - go roku. . Od cesarza Fryderyka III -go w 1473 roku
otrzymał Rafał / to imię często się powtarza / Leszczyński tytuł
hrabiowski / honoravit titulo comitatus de Lesna/, który należny jest
potomkom.
W
tradycji Leszczyńskich z Leszczki są też barwne postaci jak np. Kacper, który
ścigany wyrokiem za " poszczerbienie" Radziszewskiego, zaciągnął się był
onegdaj w Brześciu do Lisowczyków i harcował z nimi po całej Europie, brał
udział w zdobyciu Magdeburga. Jeszce w sile wieku wrócił był do Leszczki i
udekorował ściany dworzyszcza rzadkimi okazami broni i kobierców. Ze spalonego
przez Tatarów dworu ocalała podobno tylko wielkiej wartości krzywa
damasceńska szabla , łuk turecki inkrustowany macicą perłowa i kielich
ofiarowany do kościoła w Pierlejewie. anie ożenił się ten sławny na okolice
harcownik-zagończyk, lecz po powrocie ku zdumieniu familii wstąpił do
klasztoru . Czyżby dopadła go pilna potrzeba podsumowania grzechów młodości, i
z okresu wojaczki, by dokończyć burzliwego żywota w ciszy i na modlitwie?
Był też
i Maciej Leszczyński wykształcony w kollegium drohickim, który był łacznikiem
między konfederatami dzikowskimi a dworem w Królewcu Króla Stanisław, a który póżniej
zawędrował aż do mołdawskiego Benderu, by tam być zaufanym kurierem
Stanisława. Do Leszczki już nie wrócił, ożenił się podobno z Wołoszką i
zamieszkali na Węgrzech. Był też i dziedzic Marcin o którym mówiło się, że
był w Wiecznym Mieście na wojaczce podczas Wiosny Ludów. Marcin po powrocie z
wojny zastał majątek w ciężkim stanie, bowiem jego plenipotent przegrał
długoletni proces z Zalewskimi o łąki nadbużańskie koło Grannego, także i
Borzymowie nie spłacili pożyczki ani procentów.
Stanisław
Leszczyński h . Wieniawa
